جمعه، فروردین ۱۶، ۱۳۸۷

اندر حكايت سونامي تورم و پروردگار سميع الدعا و ناله مومن دل شكسته سينه خسته!

شايد قبل از پست مطلب لازم باشد بگويم :
من محمود باقري رييس ستاد حوادث و سوانح غير مترقبه كشور نيستم و براي ترويج فرهنگ دعا در كاهش گراني و تورم هم نمي نويسم .نمي گويم دست به آسمان برداريدو همه با هم و يك صدا رفاه و آسايش را از ذوالجلال ذوالمنن کل کائنات و مقلب القلوب و الابصار و رب العالمين ومالك عالم بالا و پايين! بخواهيد .
بنده مومن و موحدي و معتقدي هم نيستم كه كسي را به تضرع ودعا تشويق كنم كه اگر قرار به تضرع و زاري به در گاه حق باشد دود خلوص ايراني بر سما رسيده است ! و پا در مياني ملائك و ناله زار شان هم پيش مجيب هر دعاي مستجاب كارگر نيفتاده است .نمي گويم كه ايها الناس! دست به دعا برداريد كه حتما"استجابت مي شود ! و زمان و مكان و شرايطش هم كه فراهم گرديد اجابت خواهد شد ان شاء الله!
فقط مي گويم فنا شده ايم !
مثنوي مي خوانيد؟!
مولوي بزرگ در حكايتي مي‌گويد: قومي را مي‌شناسم كه دعا نمي‌كنند زيرا به آن كه خدا پيش‌آورده راضي‌اند.
در قضا ذوقي همي بينند خاص
كفرشان آيد طلب كردن خلاص!
هرچه آيد پيش ايشان خوش بود
قاب حيوان گردد از اتش بود
اين ايراني امروز است كه مولوي توصيف كرده است!

هیچ نظری موجود نیست: